آموزش ساخت کابل کراس (cross cable)

                                                   کابل کراس (cross cable) 

استفاده از شبکه برای دو کامپوتر از لحاظ اقتصاذی اصلا به صرفه نیست . اما راهی وجود دارد که می توان به وسیله آن و تنها با استفاده از چند متر کابل ناقابل دو کامپوتر را با هم شبکه کرد . و آن استفاده از کابل Cross است . که در اینجا نحوه تهیه و استفاده از آن را توضیح می دهیم .

برای ساخت کابل Cross ، به 2 عدد سوکت و چند متر کابل شبکه نیاز دارید.
کابل های آماده 3 و 5 متری از نوع Cross را می توانید از فروشگاه های تجهیزات شبکه تهیه نمایید . برای متراژهای بیشتر نیز می توانید با استفاده از دستورالعمل زیر آن را بسازید و یا از فروشگاه های تجهیزات شبکه بخواهید آن را به سفارش شما بسازند . نمونه ای از یک کابل Cross آماده
ترتیب رشته سیم ها برای کابل Cross کمی با کابل شبکه معمولی متفاوت است و مطابق زیر
می باشد. 
توجه داشته باشید که ترتیب رشته ها برای حالتی که زبانه سوکت به سمت پایین و محل ورود رشته سیم ها در روبرو قرار دارد می باشد.

سوکت اول (استاندارد B ):
قهوه ای ـ سفید قهوه ای سبز ـ سفید آبی آبی ـ سفید سبز نارنجی ـ سفید نارنجی

سوکت دوم (استاندارد A ) :

قهوه ای ـ سفید قهوه ای نارنجی ـ سفید آبی آبی ـ سفید نارنجی سبز ـ سفیدسبز

سعی کنید رشته سیم ها تا انتها به داخل سوکت فرو رفته باشد سپس بوسیله آچار مخصوص همین کار آن را پرس کنید( البته می توانید بوسیله دم باریک ، یکی یکی زبانه فلزی روی سوکت را بااحتیاط طوری فشار داد که زبانه ها فر رود. اما اینکار فقط در مواقعی که آچار مخصوص وجود نداشته باشد پیشنهاد می گردد).

 استفاده :

نحوه استفاده از کابل Cross ، هیچ تفاوتی با کابل معمولی ندارد . مانند کابل های معمولی دو سر کابل را به کارتهای شبکه دو کامپوتر وصل می کنیم .
وقتی کامپوتر ها روشن شد ، تمام شرایط برای ایجاد شبکه بین این دو فراهم است ، پس از شبکه کردن دو کامپوتر با هم ، به راحتی می توانیم از مزایای شبکه استفاده و اطلاعات خود را انتقال دهیم .

تکنولوژی جدید لای فای LiFi

بررسی تکنولوژی جدید لای فای LiFi

نقش ارتباط بی سیم در زندگی ما غیر قابل انکار و می توان گفت کاملا پررنگ و سرنوشت ساز است!

حال این ارتباط می تواند از طریق یک ارتباط ساده ریموت کنترل با تلویزیون خانگی شما باشد یا ارتباط تلفن همراه شما با همکارتان از طریق بلوتوث جهت ارسال یک عکس یا ارتباط بسیار قوی و پرسرعت وای فای و انواع دیگر!

در این مطلب قصد داریم به بررسی رقیب جدید وای فای یا بهتر بگوییم جایگزین آینده آن بپردازیم.

به زودی باید با وای فای خداحافظی کنید!!!

لای فای با سرعت شگفت انگیز جایگزین خوبی برای وای فای خواهد بود!

 

به نظر می رسد «لای فای» (LiFi) یکی از بهترین گزینه ها برای جایگزینی وای فای باشد.

لای فای ( کوتاه شده ی اصطلاح Light Fidelity است)، برای انتقال اطلاعات به صورت بی سیم، از نور به جای امواج رادیویی استفاده می کند.

 

البته لای فای همین الان نیز در اطراف ما وجود دارد.نمونه بارز آن ارتباط ریموت کنترل با تلویزیون هست که از طریق نور مادون قرمز دیتا ارسال میکند.

با توجه به اینکه طیف نور قابل رویت ۱۰ هزار بار بزرگتر از امواج رادیویی است باید انتظار سرعت انتقال داده بسیار بالاتری در بستر لای فای داشته باشیم.

به نظر می رسد لای فای بتواند مشکلات ارتباط وای فای از جمله افت سرعت هنگام اتصال چند کاربر به فرستنده وای فای و همچنین به مخاطره افتادن سلامتی بدن توسط امواج رادیویی و … را تا حد زیادی حل کند.

لای فای (یا همان وای‌فای مبتنی بر نور) قول سرعت اتصال ۱۰۰ برابر بیشتر نسبت به وای‌فای را به کاربران داده است.

این یعنی آخر رویا … تماشای فوتبال آنلاین بدون افت سرعت و کیفیت Full HD و سرعت دانلود فضایی و یک دنیای مجازی کاملا رویایی …

البته جایگزین کردن کامل این تکنولوژی نوپا که به تازگی در حال راه اندازی هست با سیستم وای فای که همه سخت افزارها و تجهیزات و حتی لوازم خانگی و اداری با آن مچ شده اند،کار بسیار زمان بر و طاقت فرسایی خواهد بود.

باید منتظر بمانیم و آینده دنیای ارتباطات با تکنولوژی لای فای را هم نظاره گر باشیم.

وای فای را به صورت خودکار فعال کنید

چگونه وای فای را به صورت خودکار فعال کنیم؟
در این گزارش قصد داریم نحوه روشن شدن وای‌فای بر روی ویندروز ‌10 را به صورت زمانبندی خودکار به شما کاربران گرامی آموزش دهیم.
در حال حاضر تمام دستگاه های هوشمند مانند: تبلت، موبایل و یا کامپیوتر دارای قابلیت به اشتراک گذاری وای فای هستند که فقط با یک لمس خاموش و روشن می شوند، اما اگر خاموش کردن وای فای را فراموش کنیم، مصرف باتری و حجم اینترنت می تواند نقش به‌سزایی داشته باشد. ما برای جلوگیری از این موضوع امروز ترفندی به شما آموزش می دهیم که می توانید، فعال یا غیر فعال کردن وای فای را به صورت خودکار زمان بندی کنید.

برای برنامه ریزی روشن شدن اتوماتیک وای فای مراحل زیر را دنبال کنید:

1- روی اپلیکیشن Settings کلیک کنید و گزینه ی Network & internet را انتخاب کنید.

2- در قسمت سمت چپ صفحه نمایش Wi-Fi را انتخاب کنید و اتصال وای فای را خاموش کنید.

3- در این قسمت منو Turn Wi-Fi back on را مشاهده می کنید که می تواند با انتخاب آن جدول زمان بندی را که روی حالت های پیش فرض 1 ساعت، چند ساعت و یا حتی یک روز را می توانید انتخاب کنید.

4- حال برای استفاده از این قابلیت کافیست روی آیکون Wi-Fi در SYSTEM TRAY منوی تسک بار کلیک کنید و می توانید حالت های مختلف را انتخاب کرده (گزینه Manually پیش فرض است) و وای فای دستگاه را به صورت زمان بندی مشخص شده خاموش و روشن کنید.

نکته: این قابلیت در نسخه رسمی ویندوز 10 (به روز رسانی سالگرد) وجود ندارد و تنها باید یکی از از اعضای اینسایدر باشید و دستگاه شما در حال اجرای بیلد ۱۴۹۴۶ ویندوز ۱۰ و یا بالاتر باشد.

مفهوم بریدج سویچ روتر

 بریدج Bridge سویچ Switch

 

در این بخش به توضیح مفهوم بردیج , مفهوم سوییچ و مفهوم روتر که سه دیوایس اصلی شبکه هستند می پردازیم . با مقایسه این سه مفهوم این سه دیوایس از نحوه عملکرد آنها تصویر ذهنی درستی بدست می آورید . اگر به یک لایه بالاتر از مدل OSI برویم , Bridge و Switch را خواهیم دید .

مفهوم بریدج Bridge

مفهوم بریدج چیست ؟ بردیج دیوایسی است که جدول روتینگ بسیار ساده ای بر اساس آدرس های مک دارد . مک آدرس هایی که بر روی تک تک کارت های شبکه کامپیوتر ها وجود دارد . Bridge در از نظر لغوی به معنای پل است . Bridge ها برای ایجاد Collision Domain های جداگانه استفاده می شوند .

یک سری واژه ها هست که شما بایستی با معنی آنها آشنا باشید . Collision Domain و Broadcast Domain از این دسته اند. در مباحث قبلی که مربوط به Ethernet بود آموختید که کامپیوتر ها در داخل یک شبکه می توانند با یکدیگر به صورت همزمان ارتباط برقرار کنند و زمانی که این ارتباط همزمان رخ می دهد , Collision یا تصادم یا برخورد در بسته های ارسالی بوجود می آید . به هر شبکه ای امکان ایجاد Collision یا تصادم یا برخورد در بین کامپیوتر های آن بوجود می آید , Collision Domain می گویند .

همانگونه که در شکل زیر نیز می بینید وظیفه Bridge این است که یک شبکه را به دو Collision Domain مجزا تقسیم کند . یکی از کامپیوتر ها بسته ای را در شبکه ارسال می کند . این بسته در مسیر شبکه حرکت می کند و به کامپیوتر های دیگر می رسد وقتی که سیگنال به Bridge می رسد به علت دارا بودن یک جدول روتینگ ساده از مک آدرس های همه کامپیوتر های شبکه می تواند تشخیص دهد که بسته ارسال برای کدام یک از Collision Domain ها می باشد ؟ با این عملکرد شبکه به دو Collision مجزا تقسیم می گردد و تعداد Collision ها و تصادم های شبکه کاهش می یابد .

مفهوم سوییچ Switch

مفهوم سوییچ چیست ؟ سویچ در حقیقت یک Bridge چند پورتی است . سویچ شبکه را کارآمد تر می کند . چگونه ؟ به این گونه که به هر کامپیوتری که به آن متصل می شود یک Collision Domain شخصی و مجزا اختصاص می دهد . در نتیجه دیگر تصادم  رخ نمی دهد . چگونه ؟ به این صورت که هر وقت هر کامپیوتری بسته ای را در شبکه ارسال می کند به پورت متصل به سوییچ می رسد . با توجه به اینکه سوییچ جدول مک آدرس ها را دارد , بسته را به مقصد ارسال می کند و نه برای همه و با توجه به این که هر پورت یک Collision Domain ایجاد می کند , دیگر تصادم رخ نمی دهد .

مفهوم روتر Router

مفهوم روترچیست ؟ وظیفه روتر چیست ؟ روتر ها برای اتصال دو شبکه مجزا به یکدیگر استفاده می شوند . برخلاف سویچ ها و بریدج ها , روتر ها جدول روتینگ پیچیده ای دارند که نه تنها می تواند بهترین اطلاعات روتینگ را از یک شبکه به شبکه دیگر در اختیار بگذارد بلکه می تواند اطلاعات چندین روتر دوردست را نیز داشته باشد . روترها در لایه سوم که لایه Network مدل OSI هست فعالیت می کنند . پس دانش آیپی آدرس ها را دارند . به یاد دارید که Bridge ها دو Collision Domain متفاوت ایجاد می کردند ؟ روتر ها Broadcast Domain متفاوت ایجاد می کنند .
به این معنی که Broadcast از روتر عبور نمی کند . Broadcast به چه معناست ؟ پیامی در شبکه که برای همگان ارسال می گردد و در حقیقت کامپیوتر فرستنده فریاد می زند و می گوید : هی همه دوستان توجه کنند ! من اینجا هستم و این بسته ارسالی من است . این پیام فقط در داخل یک شبکه که کامپیوتر ها یک رنج آیپی یکسانی دارند قابل ارسال است و روتر که ارتباط شبکه داخل با دیگر شبکه ها را برقرار می کند , به پیام Broadcast اجازه عبور نمی دهد و آن را نادیده می گیرد و به این صورت یک Broadcast Domain مجزا بوجود می آورد .

Broadcast Domain چیست ؟

Broadcast Domain , دامنه ای است یا محدوده و فضایی است که در داخل آن Broadcast می تواند انتقال یابد. همانطور که در شکل زیر می بینید روتر دو Broadcast Domain مجزا بوجود آورده است یکی در سمت راست خود و دیگر در سمت چپ خود .

 

اکنون با خود می گویید اگر روتر ها پیام Broadcast را از خود عبور نمی دهند پس چگونه ارتباط را برقرار می کنند ؟ آنها فقط ارتباط مستقیم را که آیپی آدرس مشخصی دارد روت می کنند . در مباحث جلوتر و در بخش روتینگ راجع به عملکرد روتر ها به صورت کامل توضیح خواهیم داد .

آیا اینترنت می تواند خاموش شود

به راستی آیا اینترنت می تواند خاموش شود

امروزه بسیار از افراد مشهور به دنبال تعطیل کردن اینتزنت هستند. در این میان “کیم کارداشیان” یک از مشهور ترین آنهاست. تصور براین است که اینترنت به هیچ عنوان تعطیل پذیر نیست؛ اما به راستی آیا اینترنت می تواند متوقف شود؟

اینترنت، به وسیله مسیریاب های ارتباطی بنیادی و کابل ها ساخته می شود. مسیریاب منزل شما به ISP (تامین کننده خدمات اینترنتی همانند شرکت های Comcast، AT and T، Talk,Talk و غیره) و سپس سرویس های مربوطه اطلاعات و درخواست شما را به ISP بعدی منتقل می کند؛ این فرآیند انتقال به طور متوالی ادامه پیدا کرده و بعضا مرز برخی از کشورها را نیز طی کرده تا به ISP هدف برسد، در نهایت ISP هدف، درخواست شخص مربوطه را به وی بازمی گرداند. نود و نه درصد از ارتباطات اینترنتی در سراسر جهان، از طریق کابل هایی که به “کابل های ارتباطی” زیردریایی شهرت دارند، انجام می شود؛ مسیر حرکت آنها زیردریا است. طول آنها می تواند به صدها هزار مایل برسد، همین طور ارتفاع آنها نیز چیزی در حد ارتفاع اورست است. در ارتباط با موضوع اصلی یا همان متوقف سازی اینترنت، می توان این گونه اذعان داشت که آن تحت کنترل هیچ سرور مرکزی نیست، ضمن اینکه تاکنون هیچ فن آوری خاصی نیز در این زمینه به وجود نیامده است. همان طور که در مباحث فوق به آن اشاره شد، محل اصلی تغذیه اینترنت، ISPها هستند. جهت خاموش نمودن اینترنت، کمپانی های مربوطه نیاز به ایجاد یک اتحاد جهانی دارند تا به طور همزمان، اینترنت در سراسر جهان خاموش شود. امروزه از کشوری تا کشور دیگر امکان وقوع اتفاقات زیادی وجود دارد. مسئله مهم در اینجا، میزان کنترل ISP ها توسط دولت هاست؛ به عنوان نمونه در برخی از کشورها، جریان اینترنت به طور کلی خاموش است.

دنیا می تواند وارد عصر سکوت اینترنت شود . دنیایی که از نظر این مقاله ارزش زیستن ندارد ؛ در چنین دنیایی ارزش تمام فن آوری های جدید اینترنت به صفر رسیده و جهان “توئیتر” و تمامی نرم افزارهای دیگر اینترنت نیز نابود خواهد شد. چنین روزی به طور حتم روز سیاه بشریت خواهد بود و نگارنده این مقاله نسبت به موافقت خوانندگان با این موضوع اطمینان دارد. قانون آزادی بیان و سایر قوانین حقوق بشری، قویا بر این نکته تاکید دارند که انسان بدون هیچ گونه نگرانی نسبت به خاموشی اینترنت، می توانند تمامی موضوعات مورد دلخواه خود را جستجو کرده و یا به اشتراک بگذارند

یه ساعت حرف مفت زده کلی پیچونده قصه رو با آزادی بیان و حقوق بشر فانتزی کرده که از قانون آزادی اطلاعات حرفی به میون نیاد و کلا تفسیر آزادی همون ایترنت بالنی باشه که گوگل جون میخواد و به همین خاطره که میگه این دنیا ارزش زیستن نداره باید کوچ کنیم بریم به outernet

اه اه اه همچین از این گوگل تازگیا بدم میاد که هردفه میبینمش انگاری یه عنکبوت گنده دیدم
شطونه میگه با دمپایی ابری همچین بزنی تو سرش که تا به خودش بیاد تو یه دنیای دیگه باشه و وقت نکنه بفهمه چی شد ؟ والا ...!

جلوگیری از کند شدن وای فای

 برای جلوگیری از کند شدن وای فای

 ✅روتر خود را در جایی بلند قرار داده و از سایر اشیاء دور نگه‌ دارید
✅دستگاه‌های الکترونیکی را از روتر دور کنید
✅سیستم عاملRouter را به روز نگه دارید

راه‌اندازی شبکه به زبان ساده

تعریف شبکه به زبان ساده عبارت است از مجموعه‌ای از رایانه‌ که به هم وصل شده‌اند. یک شبکه رایانه‌ای می‌تواند در یک اتاق، ساختمان، شهر یا حتی در چند کشور قرار داشته باشد. بنابراین لزوما مفهوم شبکه بر اساس میزان بزرگی یا کوچکی آن نخواهد بود و از متصل شدن دو رایانه به یکدیگر نیز یک شبکه ابتدایی ایجاد می‌شود.

برای راه‌اندازی یک شبکه به سه وسیله اصلی که کارت شبکه، کابل شبکه و سوئیچ است نیاز داریم.

1ـ کارت شبکه
همان طور که در تصویر می‌بینیم مانند مودم و کارت صدا یا کارت گرافیک، یک کارت داخلی رایانه است که روی مادربورد وصل شده و به جای مثلا کارت‌صدا که به اسپیکر یا کارت گرافیک که به مانیتور وصل می‌شود، به کابل شبکه وصل خواهد شد. کارت شبکه، هم به صورت اینترنال (داخلی) در بازار قابل خرید است و هم این‌که بیشتر مادربورد‌های امروزی به صورت پیش‌فرض، روی خودشان (onboard) دارای یک یا دو کارت شبکه هستند. البته کارت شبکه‌های دیگری همراه با تبدیل usb و... نیز در بازار پیدا می‌شود که در اینجا مورد بحث ما نیست.

2ـ کابل شبکه
کابل شبکه در ابعاد مختلف از حدود نیم متر تا متراژ‌های بالاتر و به صورت آماده در بازار موجود است و نیازی به سوکت کردن توسط خود کاربر ندارد. اما برای متراژ‌های بالا باید پس از تهیه کابل شبکه و سوکت‌ها، با دستگاه مخصوص نصب سوکت این کار را انجام داد. البته این کار به تخصص نیاز دارد و ما به آن نخواهیم پرداخت.

فرض را بر این می‌گیریم که کابل مورد نظر را به صورت آماده و با متراژ دلخواه در اختیار دارید.

3ـ سوئیچ
ساده‌ترین راه برای تعریف سوئیچ آن است که ما یک سه راهی برق را در نظر بگیریم که اگر به برق وصل شود به تعداد پریز‌های موجود به دستگاه‌های مختلف برق‌رسانی می‌کند. سوئیچ نیز همان طور که در تصویر می‌بینید دارای پورت‌های متعدد شبکه است که مانند یک سه‌راهی برق که وظیفه تقسیم برق را برعهده دارد، وظیفه تقسیم داده‌های شبکه بین رایانه‌‌ها را انجام می‌دهد. تعداد رایانه‌‌هایی که با سوئیچ تغذیه می‌شوند به تعداد پورت‌های موجود در آن بستگی دارد. در بازار سوئیچ‌های 4، 5، 8، 16، 24، 32 و 48 پورت موجود است. در صورت نیاز به پورت‌های بیشتر می‌توان از دو یا چند سوئیچ استفاده کرد.

پس از تعیین مکان قرار گرفتن رایانه‌‌ها، جایی را نیز برای سوئیچ تعیین می‌کنیم. برای جلوگیری از آسیب دیدن سوئیچ آن را درون جعبه‌ای قفسه‌مانند قرارمی‌دهند که به آن رک(rack) می‌گویند البته برای سوئیچ‌های کوچک‌تر مانند هشت پورت و شبکه‌هایی که یک سوئیچ دارند الزامی به استفاده از رک نیست و این مساله به سلیقه طراح شبکه بستگی دارد حالا به کارت شبکه هر رایانه یک کابل شبکه نصب کرده و تمامی کابل‌های شبکه را به سوئیچ وصل می‌کنیم.

بعد از اطمینان از صحت نصب فیزیکی شبکه، به سراغ تنظیمات نرم‌افزاری شبکه می‌رویم که مهم‌ترین بخش آن تنظیمات آدرس آی.پی (ip address) است.

در توضیح آدرس آی.پی می‌توان گفت کوچه‌ای را ترسیم کنید که ده خانه در آن وجود دارد و پلاک هر خانه معرف نشانی آن خانه است. در شبکه نیز آدرس آی.پی کار پلاک را به عهده دارد و هر رایانه با یک شماره شناخته می‌شود.

به دلیل این‌ که شبکه مورد نظر ما یک شبکه ساده است، از آی.پی آدرس کلاس C استفاده می‌کنیم، محدوده آی.پی در این شبکه بنا بر طراحی خودمان برای مثلا ده رایانه از 192.168.1.1تا 192.168.1.10 است. ذکر این نکته ضروری است که این طراحی با در نظر گرفتن شبکه ساده‌ای است که ما برای ده رایانه بدون سرور در نظر گرفته‌ایم. در صورت وجود سرور در شبکه می‌توان بدون دادن ip به هر دستگاه، فقط با راه‌اندازی سرویس DHCP روی سرور و تعیین رنج ip طوری شبکه را تنظیم کرد که رایانه‌ها به صورت اتوماتیک ip بگیرند.

حال به نحوه دادن آی.پی آدرس در شبکه می‌پردازیم:
1ـ ابتدا به قسمت کنترل پنل رفته سپس Network Connection را انتخاب کنید.

2ـ روی local area connection کلیک راست کرده و گزینه آخر یعنی Properties را انتخاب کنید.

3ـ Internet Protocol (TCP‌/‌IP) را انتخاب کرده و دکمه Properties را بزنید.

در اینجا به طور مشخص می‌توانید از دو گزینه اختصاص آی.پی آدرس به صورت دستی یا خودکار استفاده کنید.

برای رایانه اول آدرس (192.168.1.1) را مشخص کرده و برای Subnet Mask پیش‌فرض برای کلاس c از 255.255.255.0 استفاده می‌کنیم.
در رایانه‌‌های بعدی نیز به عدد آخر آدرس آی.پی یک عدد اضافه کرده و با استفاده از همان Subnet Mask، به ترتیب همین کار را ادامه می‌دهیم .

حالا تنظیمات مربوط به شبکه انجام شده و برای امتحان کردن درستی کار، می‌توانیم با زدن دستور Ping IpAdress به صورت زیر ارتباط بین دو رایانه را بسنجید:
C:‌/‌»ping 192.168.1.2

با وارد کردن دستور بالا ارتباط بین دستگاه مبدا و دستگاه با ip192.168.1.2 مورد بررسی قرار می‌گیرد. در صورت وجود ارتباط نتیجه زیر حاصل خواهد شد.
در ویندوز یکی از رایانه‌‌های متصل به شبکه به قسمت Run رفته و IP Address یکی از رایانه‌‌های دیگر را همراه با دو backslash می‌زنیم.

حالا خواهیم دید فایل‌ها یا پرینتری که در دستگاه مقصد به اشتراک گذاشته شده روی دستگاه مبدا قابل دیدن است. گفتنی است برای به اشتراک گذاشتن فولدرها و پرینتر موجود در شبکه باید روی آیکون آنها کلیک راست کرده و با رفتن به properties از گزینه sharing استفاده کنیم.

ترفند 1: اگر در خانه قصد چنین کاری را دارید و سوئیچ ندارید می‌توانید از مودم ADSL خود که چند پورت شبکه دارد استفاده کنید.

ترفند 2: برای جابه‌جایی اطلاعات بین دو رایانه نیاز به سوئیچ نیست، فقط کافی است با کابل کراس (Cross) دو دستگاه را مستقیم به هم وصل کرده و با اختصاص آدرس آی.پی کلاس c فایل‌های بین دو رایانه را جابه‌جا کنید. کابل کراس را نیز می‌توانید از بازار رایانه تهیه کنید.

آشنایی با ملزومات شبکه

 ملزومات شبکه

حتما همه شما تا به حال تجربه اتصال به اینترنت را داشته اید و کم و بیش اطلاعاتی راجع به این موضوع دارید. برای آشنایی بیشتر شما نکاتی هر چند مختصر در مورذ شبکه و قطعات مورد نیاز در آن خواهیم گفت.فاوانیوز: حتما همه شما تا به حال تجربه اتصال به اینترنت را داشته اید و کم و بیش اطلاعاتی راجع به این موضوع دارید. برای آشنایی بیشتر شما نکاتی هر چند مختصر در مورذ شبکه و قطعات مورد نیاز در آن خواهیم گفت.

همان طور که میدانید اینترنت ، متشکل از شبکه هایی است که هر یک از طریق مسیرهایی به دیگری متصل هستند. این مسیرها تبادل اطلاعات را میسر می سازند. اتصال به اینترنت به معنی دستیابی به این مسیرها است. حال برای اینکه این شبکه ها که شامل هزاران کامپیوتر هستند بتوانند به درستی با هم در ارتباط باشند به وسایل و قطعات ویژه ای مثل هاب، تکرار کننده، مسیریاب و… نیاز است. اما برای اینکه بدانید وظیفه ی هر یک از این وسیله ها چیست ادامهی مطلب را بخوانید.

 کابل BUS :

 در شبکه های محلی اترنت اولیه برای ارتباطاز کابل کواکسیال استفاده میشود. (این کابل ها همان کابل هایی هستند که برای اتصال آنتن به تلویزیون استفاده می شوندو شما حتما دیده اید.) اینکابل از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر رفته و تمام دستگاه ها رابه هم متصل میکند. بنابراین هر سیگنالی که در کابل BUS وجود دارد در تمام دستگاه ها قابل مشاهده است. این روش ساده ترین روش ایجاد شبکه ی کامپیوتری است. البته در ظاهر ساده به نظر میرسد اما در واقع پر از اشکال است. چون وقتی که تعداد سیستم ها زیاد می شود ، کار کابل کشی بسیار پر زحمت است. تازه وقتی بخواهید دستگاهی را از مدار خارج کنید و یا یک دستگاه جدید اضافه کنید مشکلات ظهور میکنند. البته امروزه به ندرت می توانید یک شبکه محلی LAN پیدا کنند که با کابل کواکسیال درست شده باشد.

HUB :

 به طور خلاصه باید بگوییم هاب یک جعبه است که دارای تعدادی ورودی بنام پورت (PORT) می باشد. تعداد این ورودی ها بسته به تعداد کامپیوترهایی است که می خواهیم در یک شبکه باشند، در هر طبقه یک هاب قرار می دهند و تمام دستگاههای آن طبقه با کابل به هاب مورد نظر وصل می شوند که بعد هر کدام از این هاب ها به طریقی به کامپیوتر سرور متصل می شوند. اگر اطلاعاتی به داخل این جعبه آمد توسط کابل وارد تمام کامپیوترها می شود. شاید بگویید پس چه فرقی بین این روش و روش اولیه وجود دارد؟ در جواب باید گفت بزرگترین فرق در این است که شما می توانید هر زمان که بخواهید به راحتی یک کامپیوترجدید را با اتصال به این جعبه به شبکه اضافه کنید و یا با خارج کردن کابل یک دستگاه از این جعبه آن را از شبکه خارج کنید بدون این که کل شبکه تحت تاثیر قرار بگیرد. اکثر هاب ها یک چراغ نمایشگر دارند که نشان می دهد هر کابل به خوبی دستگاه را به شبکه متصل کرده است و یک چراغ دیگر وضعیتی را نشان می دهد که دو سیستم سعی می کنند در یک زمان اطلاعات را به اشتراک بگذارند و در نتیجه باعث تصادف داده ها (DATA COLLISION) می شوند.

به طور کلی هاب به دو دسته تقسیم می شود:

۱-ACTIVE: این نوع هاب ، سیگنال هایی را که از درون آن می گذرند تقویت می کند.

۲-PASSIVE: این هاب هیچ عمل تقویتی روی سیگنال انجام نمی دهد و صرفا آن را از خود عبور می دهد. در مسافت های طولانی زیاد بودن طول کابل باعث ضعیف شدن سیگنال می شود و با تقویت آن ، قدرت اولیه را به آن بر می گرداند.

نوع دیگری هم از هاب وجود دارد که هوشمند نامیده می شود که به مسوول شبکه اجازه کنترل از راه دور اتصالات را می دهد.

 

تکرار کننده(REPEATER):

 این وسیله در واقع نوع خاصی HUB است که فقط دارای ۲ پورت است. کار آن تقویت سیگنال های بین دو شبکه یا سگمنت های یک شبکه که فاصله ی زیادی از هم دارند می باشد. مثل هاب دارای ۲ نوع PASSIVE و ACTIVE می باشد. نوع اول علاوه بر سیگنال هر چیز دیگری حتی نویز (NOISE: امواج نا خواسته که به همراه سیگنال اصلی که دارای اطلاعات است می باشند. مثلا در امواج صوتی نویز باعث افت کیفیت صدا و شنیدن اصوات اضافه می شود) را هم تقویت می کند. اما تکرار کننده ی نوع اکتیو سیگنال را قبل از ارسال بازدید کرده و چیز های اضافه را خارج می کند و مثلا دیگر نویز را تقویت نمی کند.

 

پل (BRIDGE):

 

مثل تکرار کننده دارای دو پورت است و برای اتصال گروهی از کامپیوترها به کار می رود. تفاوت آنها در این است که پل لیستی دارد که نشان می دهد در هر سمت چه کامپیوترهایی قرار دارند و به بسته هایی (در اینترنت و هر شبکه ای اطلاعات برای اینکه فرستاده شوند به قطعات کوچکتری تقسیم می شوند ، هر قطعه را بسته می نامیم) که باید بطرف دیگر شبکه بروند اجازه ی عبور می دهد.

 

سوئیچ(SWITCH):

 

تقریبا مثل هاب است اما به جای دو پورت دارای چندین پورت است. درون خود یک جدولی دارد و نشان می دهد که چه سیستم هایی به هر پورت متصلند و بسته ها را به جایی که باید بروند می فرستد. بر خلاف هاب سیگنال ها فقط به درون پورتی که باید بروند می روند نه به تمام پورت ها. جداول(و شبکه) باید به قدر کافی ساده باشند چرا که فقط یک مسیر ممکن برای هر بسته وجود دارد. اگر دقت کرده باشید متوجه خواهید شد که سوئیچ از هاب سریعتر است چون احتیاجی نیست که هر پورت کل ترافیک ارسال و دریافت اطلاعات را متحمل شود و فقط آنچه که مخصوص خود است را دریافت می کند. البته سوئیچ از پل هم سریعتر است و درضمن گران تر از هر دوی آنها. بعضی سوئیچ ها و پل ها می توانند برای اتصال شبکه هایی که پروتکل های فیزیکی مختلفی دارند استفاده شوند. مثلا برای اتصال شبکه اترنت یا شبکه TOKENRING.

هر دوی این شبکه ها می توانند به اینترنت متصل شوند. در شبکه TOKENRING اطلاعات به صورت نشانه (TOKEN) هایی از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر به صورت ستاره یا حلقه منتقل می شوند. شبکه اترنت را هم قبلا توضیح دادیم. این قطعات به صورت ویژه هستند و در همه ی شبکه ها استفاده نمی شوند.

 

مسیر یاب (ROUTER):

 

 مسیر یاب از دو یا چند پورت برای ورود و خروج اطلاعات تشکیل شده است در واقع کنترل ترافیک در اینترنت به عهده آنها می باشد. مسیریاب را می توان مرتب کننده ی هوشمند بسته ها نامید . همان طور که از نامش پیدا است ، بهترین مسیر را برای فرستادن قطعات به مقصد انتخاب می کند و چک می کند تا ببیند آیا بسته ها به مقصد رسیده اند یا نه. بر اساس مقصد داده ها ، بسته ها از یک مسیر یاب دیگر از طریق بهترین راه فرستاده می شوند . این موضوع باعث می شود تا به عنوان یک وسیله ی قدرت مند در شبکه های پیچیده مثل اینترنت استفاده شود در واقع می توان اینترنت را به عنوان شبکه ای از مسیر یاب ها توصیف کرد. انواع مسیر یاب ها با جداول و پروتکل های مختلفی کار می کنند اما حداقل این که هر مسیر یاب در اینترنت باید با پروتکل TCP/IP کار کند.

 

BROUTER: